№ 5 (699) за травень 2024 г.
Праўда пра сыстэму падаходнага падатку
Згодна з апытаннем AP, большасьць падаткаплацельшчыкаў лічаць, што плацяць занадта вялікія падаткі, і многія кажуць, што амаль нічога не атрымліваюць узамен. І толькі 6% упэўненыя, што фэдэральны ўрад выдаткуе гэтыя падаткі ў іхных інтарэсах.
А. Грынспэн меў рацыю ў тым, што вы можаце браць падаткі толькі да таго часу, пакуль людзі не паўстануць. Калі 94% лічаць, што сыстэма падаткаў і марнаваньняў правальная, здаецца, што мы бліжэй да пераломнага моманту, чым маглі сабе ўявіць.
Тым ня менш, урады па-ранейшаму хочуць павышаць падаткі, асабліва ўкараняючы “падаткаабкладаньне багацьця”, каб літаральна рабаваць багатых і (як мяркуецца) раздаваць бедным.
Якая дурная безадказнасьць закладзеная ў чалавечай прыродзе!
Падаткі не ствараюць дастатковага “даходу”, калі дзяржаўныя пазыкі – або прапанаванае павелічэньне выдаткаў штатаў – сталі надзвычайнымі, як доўг ЗША, і як гэта адбываецца па ўсёй краіне. Калі ўрады кажуць аб засяроджваньні ўвагі на “росьце” і “павелічэньні даходаў”, яны на самой справе спадзяюцца павялічыць падаткі на вашыя інавацыі і працоўную сілу – красьці іх.
Гэты артыкул ня заклік апускаць рукі і “ўхіляцца ад падаткаў”. Калі вы гэта зробіце, вас прыцягнуць да крымінальнай адказнасьці, і амаль немагчыма перамагчы караля ў ягоным ўласным судзе. Вось чаму так шмат тых, хто спрабуе змагацца з сыстэмаю падаходнага падатку, у выніку атрымліваюць вялікія штрафы і знаходзяцца ў турме. Калода складзеная. Адвакаты і судзьдзі выйграюць ад такой сыстэмы. Судзьдзі – дзяржаўныя служачыя.
У красавіку быў Дзень падаткаабкладаньня, і вельмі важна, каб мы разумелі сыстэму, якой яна ёсьць на самой справе.
1) Па-першае, выкіньце з галавы, што падаткі – гэта фінансаваньне ўраду. Нішто ня можа быць далей ад праўды.
2) Па-другое, выкіньце з галавы, што падаходны падатак – гэта канстытуцыйнае пытаньне. Гэта ня так. Канстытуцыйныя аргумэнты ніколі не перамагалі ў каралеўскім судзе.
Сучасныя ўрады не маглі б і не існавалі б без магчымасьці ствараць даўгавыя грошы плюс сыстэму падаходнага падатку. Фэдэральны ўрад стварае сучасныя “грошы” зь нічога і “плаціць” імі за нешта. Іншымі словамі, урад спачатку атрымлівае грошы (любую колькасьць) і перадае іх у “эканоміку” для тавараў і паслугаў.
Важна адзначыць, што дзяржаўныя расходнікі атрымліваюць ад гэтага найбольшую карысьць, перш чым цэны вырастуць. Гэта тое ж самае, што казаць, што дзяржава фактычна плаціць дарма. Дзяржава перадае сабе багацьце і вытворчасьць БЯСПЛАТНА праз сваю пазыцыю стваральніка грошай. Яна ня плаціць за гэта нічога!
Навошта тады “падаходны падатак”? Мэта “падаходнага падатку” – схаваць сродкі фінансаваньня і кантраляваць колькасьць грошай у звароце. Напрыклад, гэтае ўтойваньне хавае той факт, што пасьля Грамадзянскай вайны і “зялёных” грошай Абрагама Лінкальна папяровыя грошы зьяўляюцца сродкам фінансаваньня ўсіх войнаў і ўсіх сродкаў і мэтадаў падаўленьня свабоды чалавека, уключаючы хрысьціянства.
Навошта тады ўрадам наш падатак на прыбытак, калі яны могуць ствараць любую колькасьць “грошай”?
Адказ у тым, што ім не патрэбныя нашыя грошы з “падаходнага падатку”, але яны павінны мець сыстэму “падаходнага падатку”, каб людзі паверылі, што крадзеж іх заробкаў неабходны для падтрымкі ўраду. Усе павінны заплаціць сваю “справядлівую долю”. “Сыстэма падаходнага падатку” настолькі важная як прыкрыцьцё, што яна рэгулюецца пагрозамі, прымусам, масавым прамываньнем мазгоў і цэлай сыстэмай вядзьмарства, што называецца падатковы кодэкс.
Акрамя таго, менавіта таму новыя паняцьці і кодавыя словы павінны быць уведзеныя ў Lingua Franca, каб пераканаць людзей, што ўрад заслугоўвае таго, каб браць у нас грошы, і што мы не заслугоўваем таго, каб мець “зашмат”. Такім чынам, мы атрымліваем антыканстытуцыйнае паняцьце “падатку на багацьце”. Так, яны хочуць абкласьці падаткам ня толькі ваш заробак, але і грошы, якія вы яшчэ не рэалізавалі або не зарабілі. Сапраўды неспасьціжна, але так ёсьць.
Як было сказана вышэй, “падаходны падатак” не зьяўляецца канстытуцыйным пытаньнем. Гэта сыстэма фарысейства, якая спрыяе ўсеагульнай і шырока распаўсюджанай сацыяльнай распусьце і духоўнай амаральнасьці. Гэта сапраўды духоўны падман.
Тое, што ўрады друкуюць грошы, не зьяўляецца дзяржаўнай таямніцай. Тады чаму так мала хто сумняваецца ў сэнсе падаходнага падатку?
Маленькіх дзяцей у школе вучаць “плаціць падаходны падатак”. Уся прапаганда кажа: “плаціце сваю долю”. Гэта поўнае і абсалютнае прамываньне мазгоў і такое вялікае, што не паддаецца расьсьледаваньню. Сыстэма інбрэдная.
Хоць падаходны падатак не зьяўляецца неабходным у якасьці крыніцы дзяржаўных сродкаў у папяровай эканоміцы, ён вельмі важны як сыстэма рэгуляваньня. Ён спрыяе класавай барацьбе і прывілеям. Урад і ягоныя палітыкі могуць дыскрымінаваць або спрыяць сыстэме падаходнага падатку.
Падаходны падатак – гэта сыстэма ўлоўліваньня. Амэрыканскі народ стаў ахвярай маштабнай схемы захопу, якая пазбавіла яго мільярдаў даляраў, а таксама мільёнаў гадзінаў вядзеньня дакумэнтацыі і страты свабоды. Усе фэдэральныя судзьдзі і пракуроры ЗША ўступілі ў змову супраць правоў чалавека, не інфармуючы людзей аб прыродзе падаткаабкладаньня.
Тыя, хто працягваюць паўтараць клішэ “справядлівай долі”, а таксама памылковае цьверджаньне, што фэдэральнаму ўраду патрэбныя падаткі на прыбытак у якасьці дзяржаўнага даходу, трэба сказаць, што вы не разумееце ні грашовага рэалізму, ні гісторыі дзяржаўных фінансаў.
Чаму ж тады мы кожны год гуляем у гэтую красавіцкую гульню, калі справа не ў аплаце падаходнага падатку? Што мы робім, калі выпісваем чэкі, якія падлягаюць аплаце ў IRS?
Тое, што мы фактычна робім, – гэта падпарадкоўваемся працэсу рэгуляваньня, памяншаючы лічбы на нашым “банкаўскім рахунку”. Мы абмяжоўваем спажываньне. Гэты працэс зьніжае нашыя стаўкі супраць ураду за тое, што мы вырабілі. Калі б нам дазволілі выдаткаваць усе “грошы”, якія мы атрымліваем, то цэны пайшлі б уверх, і сыстэма рухнула б, калі нікчэмныя надрукаваныя “грошы” ператварыліся б у сапрадныя “грашы”, а махлярства з сучаснымі грашыма было б раскрыта.
Неабмежаваны аб’ём грошай, створаных ФРС, разбурыць сыстэму. Раней такое здаралася ў іншых краінах. І, падобна, гэта тое, што адбываецца цяпер у Злучаных Штатах.
Каб запаволіць гэты каляпс, урад шукае ўсе магчымыя сродкі, каб абмежаваць колькасьць грошай у руках людзей. Мы павінны прызнаць гэта да таго, як новыя формы падаткаабкладаньня – напрыклад, “падатак на багацьце” – будуць прынятыя, і ўрад зможа красьці тыя грошы, якія мы яшчэ нават не зарабілі. Крадзеж падаходнага падатку сам па сабе досыць дрэнная ідэя, нават ня ўлічваючы таго адурманьваньня людзей, якое заахвочвае іх аддаваць яшчэ больш сваіх грошай супраць іх жа ўласных інтарэсаў.
Б. Л.
